Wijnandsrade - Dorp van Wandelende Dichters Marjoleinde de Vos >Gesproken gedicht van Marjoleine de Vos.< Hoor! Van de grond roept een appel. Wil zij geraapt? En of - in taart te eindigen is mooi voor fruit. Mij zelf maakt het niet uit of ik als taart dan wel verrot in ’t natte gras. Alleen dat ik dat was, die gave jonge blos zo kogelrond, vol sap - en dan het steeltje los. Op de binnenplaats van Kasteel Wijnandsrade, tegenover het gedicht van Marjoleine de Vos, staat een appelboom van een oud Limburgs appelras: het ‘Gronsvelder klumpke’. Naast de boom een beeldje van een "harende boer": hij haalt bramen en oneffenheden uit zijn zeisblad door het op een metalen pin te leggen en dan met zijn haarhamer op het blad te slaan. Marjoleine de Vos is schrijver, dichter, columnist en redacteur kunst bij NRC. Ze schrijft over kunst, literatuur en koken, en heeft een tweewekelijkse column op de opiniepagina. Een selectie uit deze columns werd gebundeld in Nu en altijd: bespiegelingen (2000) en Het is zo vandaag als altijd (2011). Ze schreef tien jaar lang ook een column voor het opinieweekblad VolZin. Van Marjoleine de Vos verschenen: - Zeehond graag (genomineerd voor de VSB Poëzieprijs 2002). - Kat van sneeuw (2003) - Het waait (2008) - Uitzicht genoeg (2013) - Hoe verschillig (2021) en - En steeds is alles er (2023). Meer info over Kasteel Wijnandsrade vindt u hier en hier. ______________________________________________________________