Bij een bankje langs de weg naar het gehucht ‘de Vink, vind je een gedicht van de Amsterdamse dichter Stitou. Hij beschrijft het conflict dat soms door een optische illusie wordt veroorzaakt: zie ik nou een konijn of een eend?
Langs de weg staat een meidoornhaag, de traditionele begrenzing van akkers en weilanden.
KOPPIG
– En, wat zien we?
– Een konijn natuurlijk!
– Een konijn. En?
– En? Ik zie een konijn.
– En tegelijkertijd een…?
– Konijn zegt ik toch!
– Eend.
– Eend?
– Oren snavel zie je wel?
– Ik zie alleen een konijn.
– En een eend.
– Een konijn!
– Eend!
– Konijn!
– Konijn konijn konijn!
De Marokkaans-Nederlandse dichter Mustafa Stitou (Tétouan, Marokko, 20 oktober 1974) groeide op in Lelystad. In 1993 ging hij geschiedenis en filosofie studeren in Amsterdam. Dankzij Remco Campert stond Stitou in 1994 op Poetry International. In datzelfde jaar werd zijn debuutbundel Mijn vormen genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs. Op uitnodiging van het Nationaal Comité 4 en 5 mei schreef hij in 1999 een gedicht dat op 4 mei werd voorgedragen.
Hij won in 2004 de prestigieuze VSB Poëzieprijs voor zijn derde bundel Varkensroze ansichten. Stitou was stadsdichter van Amsterdam tot 18 mei 2010.
Bibliografie
1994 – Mijn vormen
1998 – Mijn gedichten
2003 – Varkensroze ansichten
2013 – Tempel
2022 – Waar is het lam?
Prijzen
1992 – El Hizjra-Literatuurprijs voor Twee gedichten over bijna-doden
2004 – Jan Campert-prijs voor Varkensroze ansichten
2004 – VSB Poëzieprijs voor Varkensroze ansichten
2013 – Awater Poëzieprijs voor Tempel
2018 – A. Roland Holst-Penning[1]
2022 – Awater Poëzieprijs voor Waar is het lam?