Franz Schubert zette Wandrers Nachtlied in 1823 op muziek (Bes groot, D 768, Opus 96 Nr. 3), opgedragen aan Fürstin Kinsky. De muziek volgt de tekst van verstilde bergtoppen via bomen waar je geen zuchtje hoort en dieren die geen geluid maken, naar jou: ook jij zult een keer rust vinden.
De stem pauzeert kort, slechts een achtste noot, na “im Walde” en de piano geeft even het nauwelijks (“kaum”) waarneembare geruis van de natuur weer om dan over te gaan in het donkere G mineur voor “Warte nur”. De laatste twee regels worden dramatisch herhaald.
Het is Schuberts laatste compositie van een gedicht van Goethe.